حرکت‌گذاری زمانی لازم است که بدخوانی وجود داشته باشد. مثلاً فرق و فرق. در بافت متن هم معلوم نشود کدام مقصود است. البته منظور از بافت، متن‌های پیش از واژه است؛ چون غرض این است که خواننده وقتی به این کلمه رسید، بی‌درنگ و بدون دوباره‌خوانی، آن را درست بخواند و رد شود. پس ویراستار نباید به متن‌های بعد تکیه کند.
در اعراب‌گذاری برای تمایزبخشی بین واژه‌ها، اولویت با حرف آغازین است تا خواننده خواندن را درست آغاز کند: فِرق نه فرَق. البته اگر تمایز در حرف‌های غیر آغازین پیش می‌آید، دیگر نوبت آن‌هاست: نفْس یا نفَس.
ویراستاری است دیگر. ویراستار باید هوای خواننده را داشته باشد!
کی حرکت‌گذاری کنیم؟
