دورهٔ ۱۳۶ ویرایش و درستنویسی
شهریور و مهر۱۳۹۵
فرشته جغتایی
جلسهٔ نهم کلاس بود و استاد برای جلسهٔ دهم یعنی آخرین جلسهٔ این دوره، دو تکلیف دادند. من در این جلسه بهخاطر به صدا در آمدن گوشیام به همکلاسیهایم بستنی دادم! من که از اول دوره سعی میکردم حواسم را جمع کنم و در حین برگزاری کلاس گوشیام را در حالت بیصدا بگذارم، در جلسهٔ هشتم گوشیام شروع به نواختن آهنگ کرد.
در جلسههای که سپری شد، در هرکدامشان، استاد یا دوستان کلاس نکته تازهای میگفتند. مثلاً من که در دوران تحصیلم کلمههای اصطحکاک یا جرات و… را به این شکل دیده یا خوانده بودم، حالا متوجه شدم که این کلمهها بهصورت اصطکاک و جرئت نوشته میشود.
یکی از دوستان پیشنهادی دادند که برای من تازگی داشت، برای بهخاطرسپاری املای درست کلمهٔ قورباغه. این کلمه را به این شکل بیان کنیم: قور، باغ.
این کلاس را دوست داشتم و حاضر نشدم ساعتی از کلاس را غیبت کنم. کلاس از چند جهت برایم جالب بود. یکی از فواید حضور من در این کلاس، آشناشدن با دوستانی بود که آنها هم مثل من به نوشتن علاقه داشتند. جلسههای کلاس در فضای شاد و صمیمی با تسلط استاد بر درس برگزار میشد.
هرکدام از دوستان دغدغه و هدفی برای شرکت در این کلاس داشتند. دغدغه و هدف داشتن خوب است. انسانی که بابت مسئلهای نگرانی داشته باشد، باید برای حل مسئله، هدفی برای خود انتخاب کند. انتخاب هدف یعنی حرکت و حرکت است که نشاط و پویایی به زندگی انسان میدهد. این دغدغه و هدف در تمامی اعضای کلاس و همچنین استاد دیده میشد.
در این کلاس، کلمات بودند که نوع نوشتنشان، جایگاه حضورشان در جمله و… ارزیابی میشد، واژههایی که در تبوتاب نوشتن باید بهگونهای باشند که رسالت نوشتن را بهدرستی حفظ کنند.
در لغت نامه نگاه کنید
قورباغه رو به شکل های دیگر هم میتوان نوشت.
سلام. ممنون بابت نظری که درج کردهاید. بله، «غورباغه» و «قورباقه» هم در لغتنامه آمده است؛ اما صورت رایج همان «قورباغه» است. فرهنگستان هم در دستور خط، در قسمت واژههای دواملایی همین صورت را انتخاب کرده است.
جرات درست است
در رسمالخط بحث درست و غلط مطرح نیست؛ بحث انتخاب شیوهٔ بهتر است. فرهنگستان در دستور خط، «جرئت» را برگزیده و توصیه کرده است.