دورهٔ ۱۰۸ ویرایش و درست‌نویسی، در سرخه
مرداد۱۳۹۴
مریم دولتی
زمانی که تصمیم گرفتم در کارگاه ویرایش شرکت کنم، تصور می‌کردم با شرکت در این کلاس، چند دستور ساده می‌آموزم که با استفاده از آن‌ها می‌توانم درست و زیبا بنویسم. تصور می‌کردم ویرایش یعنی استفاده‌نکردن از واژگانی چون عدم، یک و… .
اما بعد از چند جلسه متوجه شدم تصورم کاملاً اشتباه بوده است. دیگر نه‌تنها به ویرایش و درست‌نویسی علاقه‌ای نداشتم؛ بلکه نگران هم بودم! فهمیدم برای اینکه ویراستار خوبی شوم، باید دستور زبان فارسی را خوب بدانم؛ اما مدت زیادی بود که حتی کتابی به زبان فارسی نخوانده بودم. به‌علاوه رشتۀ تحصیلی بیشتر شرکت‌کنندگان در کارگاه، ادبیات فارسی بود و همین موضوع بر اضطرابم می‌افزود.
همچنین هوای گرم کلاس و مناسب‌نبودن آن برای برگزاری کارگاه آموزشی مرا خسته‌تر می‌کرد: تخته در گوشۀ کلاس قرار داشت و صندلی‌ها نامناسب بود و ارتفاع میز از صندلی زیاد بود.
با وجود این ویژگی‌های منفی، کارگاه ویرایش ویژگی‌های مثبتی نیز داشت: جوّ کلاس شاد و دوستانه بود، چند کتاب مفید دربارۀ ویرایش معرفی شد، مدرس از روش‌های تدریس آگاه بود و به موضوع آموزش تسلط داشت.
البته در این دوره به موضوع تأمل‌برانگیزی پی بردم: من یگانه فردی نبودم که دستور زبان فارسی نمی‌دانستم! شاید بهتر بود در ابتدای دوره، کتابی برای مطالعۀ دستور زبان فارسی معرفی می‌شد.
