دورهٔ ۱۳۶ ویرایش و درستنویسی
شهریور و مهر۱۳۹۵
محبوبه گیوهچین
ویراستاری، خودکارقرمز، فرهنگستان، رفع کژتابی زبانی، نیمفاصله، اصل خسّت، اولِ جملهدوم، جریمههای شیرین، برادران حیدری! اینها واژههایی هستند که در مدت یک ماه و اندی، برای گروهی هفدهنفره خاطرهساز شدهاند، جمعی که در همان جلسهٔ نخست با یکدیگر دوست شدند. سبب این دوستی استادی بیریاست که این حالوهوای صمیمانه را آفرید.
حالا دیگر با شنیدن هریک از این واژگان، لبخندی به لب خواهیم آورد که هرکدام یادآور روزهای ارزشمند فراگیریاند.
«ویراستاری» مسئولیت ماست. «خودکارقرمز» همراه همیشگی ما خواهد شد؛ چنانکه مهمان همیشگی در گوشهٔ جیب استاد است.
«فرهنگستان» همچون چراغی است که گاه نورش بهاندازهٔ یک نورافکن راه مینماید و گاه بهقدر یک شمع!
«رفع کژتابی زبانی» که چه گفتوگوهای پُرنتیجه و دقتبرانگیزی به همراه میآورد.
«نیمفاصله» یار کوچک و پرکار ما و «اصل خسّت» ناجی ما از ویرگولاستار (!) شدن خواهد شد.
«اول جملهدوم» عبارت آهنگین تشخیص نقطهکاما و یادآور روش تدریس حرفهای استاد است.
در کنار طعم خوش آموزش، طعم «جریمههای شیرین» هم به یاد خواهد ماند. بیشتر از درسنامهٔ بیکموکاست و پرکاربرد، دقت و احساس مسئولیت استاد حیدری در برابر درستنویسی زبان فارسی، ستودنی و آموختنی است و «برادران حیدری» که سایهشان بر کارگاه ویرایش و درستنویسی مستدام باد!
از ما که گذشت؛ ولی پیشنهاد میکنم برای گرویدگان آینده، مشق و تمرینهای بیشتری در کلاس انجام شود تا مطالب آموختهشده با تکرارکردن درونی شود که البته این خواسته به ساعات بیشتری نیاز دارد.
دیگر اینکه فلشهایی که قرار است در جلسهٔ پایانی با فایلهای مفید و اهدایی شما پر شود، بهتر بود یک جلسه پیش از پایان دوره پر میشد تا اگر سؤالی برای کسی پیش میآمد، در کلاس مطرح میکرد.
در پایان از شما درخواست میکنم ما (من و خانم ملایی) را با این دانش تازهجانگرفته در وجودمان، تنها نگذارید و بهلطف خویش، همکار و نه رقیب (!) خود بدانید.
