دورهٔ ۱۳۰ ویرایش و درست‌نویسی
اردیبهشت و خرداد۱۳۹۵
حسن اکبری جهانی
قبل از شروع جلسهٔ اول کارگاه، دغدغهٔ اصلی من این بود که چگونه چهار ساعت متوالی پشت میز بنشینم و آقای حیدری را تحمل کنم. همیشه در کلاس‌های دانشگاه هم پس از گذشت یک ساعت، هوشیاری خود را از دست می‌دادم و در حالت خواب‌وبیداری، بقیهٔ کلاس را می‌گذراندم. حالا این دوره که جای خود را داشت.
جلسهٔ اول شروع شد و آقای حیدری نطق پیش از دستور خود را ایراد کرد و وارد مباحث آموزشی شد. موضوعات جالب و پرکاربردی را برای ویرایش مطرح و کلاس را به‌خوبی مدیریت کرد. یکی از خلاقیت‌های اجراشده در این دوره، نرمش‌هایی بود که هر بیست دقیقه انجام می‌دادیم. به‌نظر من، جلوگیری از چرت‌زدن مهم‌ترین فایدهٔ این خلاقیت بود؛ چراکه برای اولین بار سر کلاس، آن‌هم کلاس چهارساعته، نخوابیدم.
به هر حال این دوره هم تمام شد و به این نتیجه رسیدم که کلاس‌هایی هم وجود دارد که من در آن چرت نزنم. جذابیت موضوع و روش‌های خلاقانه در ارائهٔ آن، می‌توانند کلاس‌ها و جلسه‌هایی متفاوت و پُرنشاط به وجود آورند. این مهم‌ترین درسی بود که از این دورهٔ چهل‌ساعته گرفتم. سخت‌ترشدن نوشتن و طولانی‌تر شدن زمان آن نیز از فایده‌های این دورهٔ به‌یادماندنی است که من را دعاگوی جناب استاد حیدری کرده است.
