صد حیف که ویرایش این‌قدر مهجور مانده

دورهٔ ۱۲۲ ویرایش و درست‌نویسی
بهمن۱۳۹۴
راضیه مقربی‌راد

از نظرمن یاد گرفتن لذت‌بخش‌ترین کار دنیاست؛ چه نیکوتر اگر دریچه‌ای هم باز شود.

کارگاه ویرایش و درست‌نویسی پربارترین کلاسی بود که بعد از چند سال در آن شرکت کردم. البته واقعیت‌هایی مانند این را که سال‌هاست ننوشته‌ام، فراموش کرده بودم؛ چه رسد به ویرایش!

اگر قبل از این کارگاه‌، ویراستاری کرده بودم، حتماً حال‌، خود را سرزنش می‌کردم!

این کارگاه، کم‌نظیر و کاربردی بود. اصلاً دوست نداشتم از مطلبی جا بمانم یا اندک تأخیری داشته باشم. استادان‌، حرفه‌ای و باتجربه بودند و از تمام دانش خود برای آموزش استفاده می‌کردند‌. این دلسوزی ستودنی بود.

صمیمیت کلاس مثال‌زدنی و جالب‌‌ترین بخش آن‌ که تا کنون در هیچ کلاسی ندیده بودم‌، نرمش میان‌درسی بود. همین کار باعث می‌شد کلاس دچار رخوت نشود.

خلاصه اینکه کلاس از همه نظر عالی بود و کلاس‌های این‌چنینی غنیمت است.

صد حیف که ویرایش این‌قدر مهجور مانده و فقط چند نویسنده و ناشر  انگشت‌شمار به ویرایش کتاب‌هایشان علاقه نشان می‌دهند. البته تا همین جا هم جای شکرش باقی است.

گروه «ویراستاران» در جهت ترویج و آموزش ویراستاری گامی بلند برداشته‌اند‌. آرزومندم در این راه سربلند و پیروز باشند‍.

لینک کوتاه:

دیدگاه خود را بنویسید:

+ 35 = 42